Wybacz. Wybacz, że piszę, że żyję, że jestem. Wiem, ze zachowałem się w sposób niegodny człowieka i wiem, że nie jestem już człowiekiem. Czasami jestem po prostu niczym.
Tak, jestem w Zakazanej Wieży. Właśnie tam i właśnie w wigilię Bożego Narodzenia. Sam, z dala od przyjaciół, choć właściwie, nie wiem, czy jeszcze ich mam. Nie będę pisał, że tęsknię, bo ty mi i tak nie uwierzysz. Nawet nie wiem za kogo, lub za co mnie uważasz. Na pewno nie za swojego syna. Twoja miłość do mnie zgasła. Tak samo jak moja miłość do wszystkich wokół. Mimo to czuję. Czuję Ból. Niesamowity, wszechogarniający ból. I pustkę.
Jestem świadom tego co robię ale wstydzę się za to tylko w te kilka dni w roku i wtedy właśnie cierpię. Mimo że czasami chcę przestać, nie mogę. Zło, które stworzyłem jest silniejsze nawet ode mnie. Wiem, że gdy Boże Narodzenie się skończy, wrócę do tego, co robiłem wcześniej. Będę zabijał, palił, niszczył. Bez skrupułów. Ja będę napadał na świat, a świat na mnie. Tak będzie aż do następnych świąt. Wtedy będę przeżywał, żałował za cały rok. Nie będę chciał tego wszystkiego. Będę spowiadał się przed sobą z tego, co zrobiłem. To nic nie da. Znów zapomnę. To się będzie powtarzać w nieskończoność.
Czasem żałuję, że jestem nieśmiertelny. Że nie mogą mnie w końcu zabić i wygrać. Po prostu- jestem zły. Jednakże to pryska w czasie świąt. Co takiego w nich jest, że przełamują tę barierę, zło samego siebie? Chcę być lepszy, ale nie mogę. Dlaczego?Nie mogę, choć chcę, chociaż w te kilka dni. Wiem, wiem. Potem znowu nie chcę. Wszystko to jest zawiłe i nie potrafię tego zrozumieć.
Na następne święta, chciałbym dostać amnezji. Tak, to najlepszy prezent. Chciałbym zapomnieć o władzy i o tym, kim jestem. Nie mógłbym chcieć zła, ani nie chcieć dobra. Rozpocząłbym nowe życie. Może lepsze? Nie dostanę. Wiem to. Nigdy nie dostanę...
Jestem więźniem siebie. Jestem swoim katem. Zmieniam się, choć nie wiem dlaczego. Może to kara? Tak. To kara za to kim jestem. Choć tak naprawdę. Teraz wiem, że jestem nikim. Bo nie umiem niczego zrobić. Umiem tylko niszczyć to, co zrobili inni. Przebacz, naprawdę jestem twoim synem.
Boże! Dlaczego ja to wszystko piszę?! Żeby sobie ulżyć cierpienia? Wahają się we mnie sprzeczne uczucia i dlatego piszę do kogoś, kogo już nie ma. Dlaczego Ojcze zginąłeś prędzej, niż zdążyłem Cię przeprosić. Dlaczego Cię zabiłem? Kocham Cię. Przynajmniej próbuję przez te kilka dni w roku. Przepraszam.
Twój były syn, Julian.
Przejdź do forum:
Cookie Control - Little Fighter Polish Center wykorzystuje cookies do przechowywania informacji na twoim komputerze.
Kliknij przycisk Akceptuj Cookies, aby zaakceptować Cookies.
